Nasze wyprawy do Muzeum Narodowego na wystawę PICASSO

Z uwagi na ogromne zainteresowanie słuchaczy wystawą czasową PICASSO w Muzeum Narodowym zorganizowaliśmy trzy wyjścia na tą ciekawą ekspozycję. Miały one miejsce w dniach 10 i 17 listopada oraz 1 grudnia 2023 r. Z oferty skorzystało ponad 70. członków  naszego Uniwersytetu. Opłaty za przewodnictwo (w sumie 750 zł) zostały pokryte z funduszy UTW AWF.

Wystawa jest pierwszym w Polsce pokazem prac Pabla Picassa pochodzących z Muzeum Domu Urodzenia Picassa w hiszpańskiej Maladze. Picasso urodził się w 1881 r. właśnie w tym budynku. Niemal stu lat później powstała tu fundacja, a następnie w 1991 r. muzeum, w którym zgromadzono ponad sześć tysięcy dzieł Picassa i innych współczesnych artystów. Hiszpański wybór został uzupełniony pracami tego autora ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.

Ekspozycja została podzielona na cztery części: Ideał piękna, Mity, Ceramika i Polska opowieść.

Pablo Picasso nie był abstrakcjonistą. Odebrał gruntowną edukację malarską opartą na XIX wiecznych wzorcach oraz fascynacji kulturą klasyczną. Na tej podstawie tworzył początkowo piękne realistyczne obrazy (okres „niebieski” i „różowy”), a także zaczął poszukiwania i eksperymenty, które zaowocowały odkryciami takimi jak kubizm. Kubizm jest nurtem w sztukach plastycznych, który rozwinął się we Francji w 1907 r. Tam właśnie, a konkretnie w Paryżu, osiadł Picasso na początku XX wieku. Słowo kubizm pochodzi od francuskiego cube i oznacza kostkę lub sześcian. Styl polega na odrzuceniu reguł perspektywy i geometrycznym uproszczeniu elementów kompozycji. U podstaw kubizmu leży zasada, że obiekt malarski zostaje rozbity na szereg osobnych płaszczyzn, w różnym oświetleniu, które następnie są przedstawione obok siebie na płótnie. Za twórców kubizmu uznaje się Georgesa Braque i Pabla Picassa, który jest twórcą najsłynniejszego dzieła związanego z kubizmem „Panny z Awinionu”. Innym wielkim dziełem tego autora jest pochodząca z 1937 r. „Guernica”.

Pierwsza część wystawy w Muzeum Narodowym rozpoczyna się pracami Picassa z lat dwudziestych dwudziestego wieku. Są to głównie kobiece akty, a także liczne podobizny Francois Gilot, kolejnej z licznych muz i towarzyszki życia artysty, a także matki jego dwojga dzieci.

W części Mity umieszczono dzieła przedstawiające głównie sceny z bykami, faunami i centaurami, a także pokazujące fascynację Picassa corridą i cyrkiem.

Trzecia część wystawy zgromadziła ceramikę tworzoną przez artystę w Vallauris na południu Francji, tj. talerze, półmiski, dzbanki. Picasso w pewnym okresie życia uprawiał garncarstwo poszukując nowych form i kształtów. Są tu warszawskie talerze podarowane przez Picassa, pochodzące z lat 1947-1948. Każdy z nich jest unikatem, gdyż występuje w jednym egzemplarzu. Autor przedstawił na nich wizerunki pokarmów, ptaków, byków, masek.

Ostatnia część ekspozycji zatytułowana Polska opowieść wspomina okres kiedy w sierpniu 1948 r. Picasso przyjechał do Wrocławia na stalinowski Światowy Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju. Wtedy też zwiedził różne miejsca w naszym kraju, między innymi był z wizytą w Muzeum Narodowym w Warszawie, któremu podarował swoje liczne prace. Kupił wówczas dla Francois Gilot nowotarski kożuszek, który stał się tematem serii grafik. Po powrocie do Francji artysta przeżył fascynację litografią. Pojawia się tu postać drugiej, ponad 40. lat młodszej, żony Picassa Jaqueline Roque. Artysta prowadził burzliwe życie erotyczne, które obfitowało w liczne romanse i skandale.

Pablo Picasso, jeden z najwybitniejszych artystów XX wieku, zmarł w 1973 r. w Mougins we Francji.

Opracowała Ewa Wasińska